افزایش برد و مانور پذیری یک موشک هوا به هوا با استفاده از تغییر هندسه اجزای آن
کد مقاله : 1117-AERO2024
نویسندگان
احمد شرفی *1، رضا حسنوند2
1عضو هیات علمی دانشکده مهندسی هوافضا
2سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی نپاجا
چکیده مقاله
در این تحقیق، به بررسی عددی اثر تغییر شکل بال و کانارد یک موشک هوا به هوا بر برد و مانور پذیری آن توسط نرم افزار انسیس سی اف ایکس پرداخته شده است. بررسی‌ها در اعداد ماخ و زوایای حمله مختلف با استفاده از شبکه بی‌سازمان و مدل آشفتگی اس اس تی انجام شده است. در این تحقیق، برای اعتبارسنجی روش عددی بکار رفته، یک موشک هوا به هوای موجود مورد بررسی قرار گرفته و نتایج به دست آمده با داده‌های مقایسه شد. نتایج بدست آمده نشان از دقت با حداکثر خطای 4 درصد برای روش عددی مورد بررسی داشت. در مرحله بعد برای حل مساله با تهیه نقشه موشک موجود، حل عددی در شرایط مختلف پروازی انجام شد. در این تحقیق، بررسی‌ها شامل تغییرات ضرایب آیرودینامیکی برآ، پسا و گشتاور پیچشی در اعداد ماخ و زوایای حمله مختلف و همچنین کانتورهای خطوط همتراز فشار و سرعت بود. نتایج نشان داد که با تغییر در شکل و اندازه بال و کانارد و همچنین با افزایش طول موشک، نسبت نیروی برآ به پسا(بازده آیرودینامیکی) موشک جدید بیشتر بوده و پایداری آن نیز کمتر می‌باشد و به طبع آن مانور پذیری موشک جدید بیشتر می‌باشد. همچنین برد موشک جدید نیز در حدود 43 درصد افزایش یافته است.
کلیدواژه ها
موشک هوا به هوا ، حل عددی، انسیس سی اف ایکس، ضرایب آیرودینامیکی، برد.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی