طراحی یک رانشگر پلاسمای پایا (هال) با رانش یک نیوتن بر مبنای یک مدل بعددهی تجربی- نظری

کد مقاله : 1242-AERO2024

نویسندگان

محسن علومی، نجمه نبی پور، داریوش رستمی فرد *، امیر کیانی، حسن حسین خانی پژوهشگر

چکیده مقاله

انواع روش‌های پیشرانش شیمیایی و غیرشیمیایی وجود دارند. در سالهای اخیر پیشرانش الکتریکی مورد توجه فراوان قرار گرفته است. پیشرانش الکتریکی یک فناوری برای دستیابی به رانش (نیروی پیشران) و ضربه ویژه بالاتر با مقدار ماده پیشرانه مورد نیاز کمتر است که در آن از میدانهای الکتریکی و یا مغناطیسی برای شتابدهی یونها با سرعت بالا بهره گرفته می-شود.رانشگرهای پلاسمای پایا یا هال از رانشگرهای الکتریکی (پلاسمایی) مورد توجه در منظومه‌های ماهواره‌ای و انتقال مداری می‌باشد. ساخت و آزمون‌های این رانشگرها مستلزم هزینه‌ها و زمان زیادی است. از این رو طراحی‌های قبل از ساخت اهمیت زیادی دارد. دستیابی به مدل‌های مقیاس‌بندی که در آنها عمدتاً از داده‌های آزمایش‌های پیشین در رانشگرهای هال ساخته شده و همچنین برخی اصول فیزیکی استفاده می‌شود و جمع‌آوری نقاط عملکردی آنها برای دستیابی به الگوهای دقیق‌تر برای طراحی بررسی شده است. در این مقاله، با استفاده از یک مدل مقیاس‌بندی، طراحی یک رانشگر هال یک نیوتنی انجام گرفته است و پارامترهای خروجی و هندسه این نوع رانشگر به دست آمده است. همچنین اعتبارسنجی‌ها و محک‌زنی‌های لازم ابر اساس فیزیک اساسی دستگاه، مقایسه با رانشگرهای ساخته شده و مقایسه با سایر مدل‌های طراحی انجام گرفته است.

کلیدواژه ها

رانشگر فضایی، قوانین مقیاس‌بندی، رانشگر الکتریکی، رانشگر هال، تشکیل پلاسما

وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر